Aantekeningen bij de Bijbel: Openbaring 13:1

Bijbelvers
Context
Vertalingen

Openbaring 13:1

Vertaling Bijbel, Kanttekeningen SV, [], En [1]ik zag uit de zee [2]een beest opkomen, hebbende [3]zeven hoofden en [4]tien hoornen; en op zijn hoornen waren tien [5]koninklijke hoeden, en op zijn hoofden was [6]een naam van [gods]lastering.
1. Dit gezicht komt in vele delen overeen met het gezicht, dat
Daniel gezien heeft, Dan.7:2, enz., alwaar de vier monarchieen of
opperste heerschappijen in de wereld, onder dergelijke gedaante
aan den profeet worden getoond. De reden waarom die bij beesten
worden vergeleken, en uit de zee opkomende, is omdat zij met groot
gedruis uit de samenvloeiing van vele volken, [die bij wateren
vergeleken worden, hfdst.17;15], worden opgericht, en dikwijls met
veel wreedheid en geweld plegen vergezelschapt te zijn.
2. Welke heerschappij hierdoor wordt verstaan, is verscheiden
gevoelen. Sommige uitleggers verstaan daardoor de Romeinse
monarchie, die onder heidense keizers was, toen Johannes deze
openbaring heeft ontvangen, en kort na dien tijd onder keizer
Trajanus in haar meeste kracht en luister is geweest. En gelijk
zij de afgoden en vervolgens ook den draak dienden, zo zijn zij
ook door hem bewogen om den christelijken godsdienst ten uiterste
te bekrijgen. En hoewel na den tijd van omtrent 220 jaren daarna
Constantijn, en beide Theodosiussen, Gratianus, en enige weinige
goede en christelijke keizers de Kerk een tijdlang hebben
voorgestaan, nochtans zijn ook tussenbeiden enige heidense en
ketterse keizers en koningen geweest, die hun macht den draak
hebben geleend, de Kerken van Christus en de rechtzinnige leraars
hebben vervolgd, totdat eindelijk onder dit keizerrijk in het
Westen, omtrent het jaar vier- en vijfhonderd na Christus'
geboorte, dit beest ene doodwond heeft ontvangen, toen door de
Noordse volken, de Longobarden, Gothen, Hunnen en Wandalen, de
stad Rome tot vijf maal toe is ingenomen, en eindelijk verwoest;
uit welker ondergang de antichrist eindelijk zijn rijk heeft
voortgebracht, toen keizer Justinianus, omtrent het jaar 550, deze
barbaarse natien heeft verdreven en ten onder gebracht, en den
bisschop van Rome opnieuw heeft verheven: en dat de wrede keizer
Phocas, omtrent het jaar 606 hem tot algemeen bisschop heeft
verklaard. Waardoor de wond van dit hoofd van het beest weder is
genezen, en onder alle volken en tongen is aangebeden; waarvan in
het vervolg van het hoofdstuk door de opkomst van het tweede
beest, nader zal worden gesproken. Dit gevoelen is van vele
voortreffelijke leraars, en past zeer wel op meest al de leden van
de beschrijving der eigenschappen van dit eerste beest. Doch hier
bestaan deze zwarigheden: eerst, dat dit Romeinse rijk lang
tevoren in zijn kracht was geweest, waar dit beest in dit gezicht
nog als opkomende wordt vertoond; ten andere, dat het bezwaarlijk
is, dat men de tijden na Constantijns komst tot het keizerdom, en
enige godzalige keizers, ook hieronder moet nemen; of dat de
opkomst van het tweede beest, dat is van den antichrist, onder
deze vrome keizers moet worden gesteld; en allermeest, dat de twee
en veertig maanden, waarvan hier vs.5 wordt gesproken, merkelijk
slaan op de twee en veertig maanden of duizend tweehonderd zestig
dagen, waarvan hfdst.11 vs.2,3, en op de duizend tweehonderd
zestig dagen, waarvan hfdst.12 vs.6 is gesproken; welke is de
tijd, dat de heilige stad van de heidenen is vertreden, en waarin
de twee getuigen verwekt zijn, die de gemeente in de woestijn
hebben gevoed, en waartegen dit beest krijg heeft gevoerd, gelijk
daar is verklaard. Daarom wordt dit het best op de nieuwe Romeinse
heerschappij geduid, die in deze stad, omtrent den tijd van de
vertreding der heilige stad, en van de vlucht der Kerk van
Christus in de woestijn is opgericht, en zich over de gehele
christenheid vooral in het Westen heeft uitgestrekt. Welke
heerschappij, daar zij tweeerlei is, namelijk een wereldse, die de
antichrist boven alle koningen, prinsen en republieken direct of
indirect, uitstrekt; en een geestelijke, die hij over al de
bisschoppen, abten, prelaten en priesters in de Kerk aanneemt, zo
worden beide deze gewelddadige machten, in dit gezicht, onder de
gedaante van deze twee beesten, zeer klaar voorgesteld; gelijk
hierna ook door de koninklijk opgesmukte hoer, die op dit beest
zit, en door den valsen profeet, die haar vergezelt. Want dit is
den apostel in dit geschrift eigen, dat de verschillende
eigenschappen en werkingen van een persoon of opvolging van
personen, door verschillende gezichten worden vertoond; gelijk
hiervoor hfdst.11, de Kerk van Christus door den tempel en zijn
voorhoven, en hfdst.12, door een vrouw met de zon bekleed,
vertoond wordt. Ja, gelijk Christus zelf in deze openbaring soms
als een lam, soms als een engel en priester de hemels, soms als
een overwinnaar, zittende op een wit paard, werd ingevoerd. Dat nu
de verklaring van al deze eigenschappen, die hier in vs.-1 volgen,
op de beide heerschappijen zeer wel passen, zal in het vervolg
blijken.
3. Deze zeven hoofden worden hfdst.17 vs.9 door den engel zelf
verklaard te zijn de zeven bergen, waarop die grote stad, op welke
de vrouw zit, die de heerschappij heeft over de koningen der
aarde, gebouwd is; mitsgaders van de zeven koningen, of vorm van
regering, waaraan zij onderworpen was, waarvan in hetzelfde
hoofdstuk nadere verklaring zal volgen.
4. Deze woorden hierna, hfdst.17 vs.12, verklaard te zijn tien
koningen, die het koninkrijk nog niet hadden ontvangen, maar
zouden hun macht op een uur met het beest ontvangen; waaraan zij
hun macht voor een tijd zouden overgeven, totdat zij die weder tot
zich zouden nemen; waarvan zie ook aldaar nadere verklaring.
5. Grieks diademata; een soort van gekroonde hoeden, den koning
toekomende, die zij gemakkelijk van hunne hoofden zouden kunnen
doen, om voor den troon van den draak en het beest te kunnen
afnemen, en aan zijn voeten te leggen, gelijk de vier en twintig
ouderlingen en de vier dieren hunnen kronen werpen voor den troon
van God en het Lam; hfdst.4 vs.10.
6. Anders, namen, namelijk, als daar is de God op aarde, de
stadhouder van Christus, het hoofd en de bruidegom der Kerk, en
dergelijke meer, nevens de afgodendienst, die ook door den naam
van lastering in Gods Woord verstaan wordt; gelijk te zien is
Jes.65:7; Ezech.20:27. Zie hiervan ook 2 Thess.2:4.